Texsas Austinde Vahşi Yangın !

Uzun zaman sonra böyle bir post eklemek istemezdim ama

Olacakla, ölecek bilinmiyor maalesef. Bu anılar bir hatıra kalsın istedim.

Yıl 2011 Eylülün 7 si. Texsas1ın Austin şehri 4 gündür bir türlü kontrol altına alınamayan Vahşi yangınla karşı karşıya. Önce Amin diyorum ve " Allahım bizi ve tümü Austinlileri bu ateşten koru. Ateşin sahibi Rabbim sen dur de bu ateşe " dua ederek yine de Amin diyorum.
Buraya ilk geldiğimiz yılda yani 2009 da 68 gün, 1974 yılında da 70 gün süren sıcaklık bu sene rekor kırarak tam 80 günü aştı ve aynı zamanda büyük felaketi de yanı sıra getirdi.
Olabildiğince sıcak, nemli. boğucu havanın ardından şimdi de bir türlü durmaya yangın söz konusu bu şehirde.
Yeşiliğile, ormanlarıyla neredeyse Texsasın Austin şehrine nazar deydi. Çok büyük ormanlık arazi ve 700 den çok ev yandı. İnsanlar okullara. kiliselere sığınmak zorunda kaldı.
Şu anda bu satırları yazarken camdan etrafa bakıyorum ve tüm şehri kaplamış yangın dumanı var ve bu durumun ne kadar süreceği belli değil. İnşallah bir an önce ateş söndürülür ve güzellim Austin`e Rabbim geçen senedeki gibi sağınak sağınak rahmetini yağdırır.
O kocaman yangın bizim olduğumuz bölgeye çok da uzak değildi. Kolaylıkla gökyüzünü kaplayan beyaz ve siyah dumanı görmek mümkündü. Aynı gün bizim evin arka tarafında eski komşu kızlarla çay termosunu alıp bahçesinde oturup muhabbet ettiğimiz kilisenin bahçesinde yangın vardı . Evimizin balkonundan kolayca gözüken yangın bizi de yeteri kadar korkuttu. Çünkü hava hem rüzgarlı, hemde havada nem yoktu. 80 günlük susuz toprak , kupkuru ağaçlar ve üstelik yangın olunca valize neler sığdırabiliriz düşüncesini getirdi.
Kızımın ilk aklına gelen kendi oyuncakları, odasında en önemli şeyler( onun için her şey önemliydi zaten yatak hariç) ve en çok sevdiği Sam -Sam isimli solucan oyuncaktı. Eşimin aklına gelen sadece dokümanlardı; pasaportlar. önemli evraklar. Benimse aklıma ilk gelenler kitaplarım, fotoğraf makinem, hafıza kartlarım, bilgisayarım, çantalarım, ilk kendi elbiselerim. sonra evdekilerin elbiseleri.
Sonra da Allahım çok şükür dedim demek ki dünya malına çok düşkünlüğüm yok, geride benim için önemli olan hiç bir şey yok. Allah korusun yansa üzülürüm tabi ki, çünkü onlara çok para harcadık, ev kurduk. şimdi yeniden bir evi kurmak kolay olmaz diye düşünüyorsun, ama hani elden gitse de "Veren O, Alan O, yeniden verecek olan O" diye biliyoruz çok şükür..
Asıl önemli olanda o.
Televizyondan izlediğimiz kadarıyla 700 den çok ev yandı. Çok zorluklarla düzün kurmuşlardı. Nasıl da üzgünlerdi...
Yangın gelmeden önce evini boşaltırken yanına sadece arabasına sığacak kadar eşya alabilmiş. Yangın söndürüldükten sonra evine geri dönmüş ve hala belki bir şey kalmıştır diye evinin etrafında geziniyor, eski anılarını hatırlıyor ve ağlıyorlardı.
Dileyim en kısa zamanda her şey yolan koyulur ve üzülen çehrelere gülücük konar.

Bir kaç günden bu yana sıcak hava durumuyla ilgili makineme kaydettiğim bir kaç resim var. Onları hatıra olsun diye buraya koymak istedim. Bu resimlerde havanın ne kadar sıcak olduğunu ve sonucunu kolaylıkla görebiliriz.
Şu anda devam eden yangından bazı resimler var onları da internet sayfalarında aldım.

Daha 10 gün önce 27/8/2011 hava sıcaklığı 108 F yani 42.2 Derece. (Buradan bakabilirsiniz)

İkindi vakti saat 6:11.

Resmi arabayı kullanırken çekmişti. Bu resmi ilk önce eşimin sonra da annemin görmemesi gerek. Çünkü araba kullanıyorum, hızım saatte 110 ve ben resim çekiyorum. Eşim bir güzel fırçalar, annem bir sürü nasihatlarda bulunur. eskiden bildiği kaza olaylarını sayar. Haksız değiller tabi ki, ama benimde resim konusunda hassas olduğumu bilmeleri gerek.

Aslında Allah korusun son sözüm" AAAA sıcaklığa bak ne kadar yüksek" ola da bilir. Bunu göz ardı etmemek gerek. Hani arkamdan " Ah ah rahmetli sıcaklığın resmini çekerken kaza yaptı öldü" diye aglayıp sızlanmamaları için dikkatli olmak gerek.